makemewannadie.fotkoblog.pl

Piszę tą notkę siedząc jeszcze tu, w Łebie, w notatniku. Jest bo ja wiem, koło 1? Przed nami ostatni dzień tak naprawdę. W poniedziałek wieczorem wyjeżdżamy. Żelek śpi, a ja zostaję sama z myślami.

Może najpierw przyjemniejsza część. Chciałam podziękować wszystkim poznanym ludziom. Naprawdę, dzięki Wam spędziłam zajebiście ten obóz. Nie, źle napisałam. Spędziliśmy. Wszyscy. Najlepsza powitalna nocka, najlepsze przypałowe oglądanie Scoobiego, śmianie się z przypałów, łażenie po mieście, kino 7D, wychodzenie ze środka „dyskoteki” na papierosa, zdjęcia przy każdej możliwej okazji, mecze siatkówki, smażing – plażing, wpierdalanie pizzy, tatuaże z henny, półgodzinne czekanie na zapiekanki. Kochani, jesteście zajebiści. :3 Naprawdę się cholernie cieszę, że dużo z Was mieszka w Dąbrowie, albo w Będzinie, i że jest szansa że po obozie kontakt się nie rozleci, bo chyba bym tego nie przeżyła, serio. Bardzo się z Wami zżyłam i dziękuję za każdy spędzony czas. Nie będę wymieniać każdego z osobna. Wy wiecie o kim mowa. Naprawdę Wam dziękuję. Za wszystko. Bo, mimo wszystko, to były jedne z najlepszych wakacji. Nie powiem. Kiedy chodziłam na zachód słońca, żałowałam, że nie jestem teraz fizycznie z Adrianem, tylko z nim, że nasze plany nie wypaliły, ale mimo to, bawiłam się dobrze.

Gorsza sprawa. Nie powiem, spodziewałam się czegoś innego. Kiedy dostałam propozycję tego wyjazdu, wyraźnie powiedziano mi, że będziemy tam tak naprawdę same. No ale cóż, wyszło inaczej. Nie powiem, żebym chociaż trochę polubiła kierownika. Wkurwia mnie, że to on niby załatwił nam ten pokój i wgl. I wkurwia mnie, że wykorzystuje okazję, że powinnyśmy być wdzięczne i się rządzi. Nie mam już 5 lat i mam swój rozum. Jestem praktycznie już pełnoletnią kobietą, i potrafię o siebie zadbać. Szkoda, że niektórzy tego nie rozumieją. I się wpierdalają w nie swoje sprawy. Pozdrawiamy również Solarę, która od pierwszego dnia na wszystkich się gapiła z nienawiścią w oczach, i była najzwyczajniej zwykłą francą. Wszystkich wkurwiała, nie powiem że nie. Z kierownikiem to tak naprawdę po jednych pieniądzach byli. Przykro mi w sumie, że tato się mnie tak naprawdę codziennie o wszystko czepiał. Dzisiaj przesadził. Dawno tak nie płakałam jak dzisiaj. Przerosło mnie, tyle.

Trzeba Chmielewską powoli budzić. Zaraz idziemy świętować moje imieniny. Wczoraj nie mogłam, zbyt bolało, żeby nie brać leków, a mimo wszystko, przeciwbólowe w połączeniu z alkoholem.. No. Może nie być zbyt ciekawie. Więc, pijemy dzisiaj. W sumie, to też jest pożegnalne alko w sumie. Jutro już pić nie będziemy, a w poniedziałek w nocy będziemy w drodze. Strasznie szybko to zleciało. Nawet nie wiem jak i kiedy. Dobra, śmigam. Dodam tą notkę jak tylko będę miała jak. Czyli.. Coś koło wtorku. Trzymajcie się, cześć.