makemewannadie.fotkoblog.pl

Szczerze..? Znowu mam mętlik w głowie. Nie wiem co myśleć, co mogę powiedzieć, a co nie. W sumie.. chciałabym móc powiedzieć wszystko. Zupełnie wszystko. Wyrzucić z siebie cały żal, całą złość, wszystko, co mnie boli, co gromadziło się tyle czasu. Ale nie umiem. Mogę mówić dużo, ale tak naprawdę to jest tylko mała część wszystkiego, co mnie boli. I szczerze? Nawet w sumie nie chcę.. Lepiej zachowywać pozory, że wszystko jest ok, nie dać się złapać na chociażby pustych oczach, a co dopiero łzach. Tak jest bezpieczniej. Ale z drugiej strony, jak długo można ukrywać w sobie cały ból? Jak długo można kryć się pod maską, że wszystko jest cudowne? Ja tak nie potrafię.. Mogę udawać przed wieloma ludźmi, mogę nie dać po sobie poznać, że jest chujowo, ale są osoby, przed którymi najzwyczajniej na świecie nie potrafię nie wyznać prawdy. Zresztą.. Są to osoby, które gdybym próbowała grać, i tak by się zorientowały. Osoby, które mnie znają. 

Łatwo się otworzyłam. Bardzo łatwo. Łatwo popełniam błędy, jeden za drugim, łatwo ranię innych. Zbyt łatwo. To jest chore i przeraża mnie to. Żałuję pewnych rzeczy. Cholernie. I szczerze, gdybym mogła cofnąć czas, nie zawahałabym się minuty. Chciałabym wrócić do pewnych momentów, pewnych wyborów, ale już ze świadomością ich skutków. Ze świadomością, że ktoś będzie przeze mnie cierpiał. Wiem, że wiele rzeczy zrobiłabym inaczej. Wiele słów nie powiedziałabym, potrafiłabym się nie dać sprowokować, chociaż by było cholernie ciężko. Dużo bym zmieniła. I chociaż mam władzę nad przyszłością, czasu nie cofnę. Co już się stało, się nie odstanie. Żałuję tego. 

Też jestem osobą, która może i się chowa pod maską silnej, ale jeśli mi zależy, cholernie łatwo mnie zranić. Pewnie to nie jest tylko mój problem. Odchorowuję każdą kłótnie, każde wyzwisko. O cięższych rzeczach nawet nie wspomnę. Ale to nie tak, że mam Ci to za złe. Nie mam. Jeśli się kocha, to jest tak, że nawet, kiedy druga osoba zawini, obwiniasz siebie. A kiedy Ty zawinisz, już wgl jest tragicznie. I wolę, żeby mnie bolało, niż Ciebie. To jest jakaś pociecha. 

Chciałabym czuć, że mimo wszystko, mimo wszystkich wad, wszystkich błędów jakie popełniłam, i wszystkich krzywd, jakie Ci wyrządziłam, jestem dla Ciebie ważna. Bo tylko to potrafi mnie uszczęśliwić. Poczucie, że mimo wszystko ciągle mnie kochasz. Chciałabym, żeby tak było. Potrzebuję Cię, i chyba zdajesz sobie z tego sprawę. Potrzebuję czuć, że jesteś przy mnie. Kocham Cię najbardziej na świecie, i chociaż wielokrotnie udowadniałam, że nie zasługuję na Twoją miłość, chciałabym, żeby ona mimo wszystko wciąż była. 

Może jeszcze zbudujemy razem coś pięknego. Coś, co na pewno przetrwa wszystkie przeszkody, wszystkie kłótnie, i wszystkie kilkudniowe rozstania. Coś, co będzie wytrzymalsze od czegokolwiek innego na świecie. I wiesz? Mimo wszystko ciągle w to wierzę. A na razie.. Wiedz, że Cię kocham. I tak będzie zawsze.